"Fakat birdenbire gecenin sessizliğini saat sesleri yıktılar. Evin hemen her tarafından zaman kendini ilan ediyordu. Beyhudedir, diyordu, bütün bu ıztıraplar, unutmalar ve hatırlamalar, ben varken hepsi beyhudedir." Tanpınar, Sahnenin Dışındakiler, sf.125.